به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)- منطقه خراسان، كاخك پيش از آن معروف بود، آب و هوايش، مردم پرتلاشش، صنايع و توليداتش، مدارس و مكتبخانه‌هايش، حوزه علميه هفتصد ساله‌اش و بارگاه سلطان محمد بن موسي الكاظم (ع).
آن روز اما ديگر صداي چكش آهنگران و مسگران و طبلك‌سازان براي هميشه خاموش شد. ديگر از هياهوي بازار نمدمالان و دباغان و رنگرزان خبري نبود. هوا تيره و تارشده بود. گويي صحراي محشر است. حادثه اي نادر بود كه كهنسالان هم نظيرش را نديده بودند. البته شنيده بودند كه حدود چهارصد سال پيش نيز شهر كاخك به كلي ويران شده است ولي هرگز زمين زير پايشان نلرزيده بود تا بدانند در اين مواقع چه بايد كرد.
رباط شاه عباسي، برج و آب انبار قلعه دفاعي، مسجد جامع عليا و سفلي با آن هيبتش كه ساخته دست سلجوقيان بود همراه مدرسه علميه حسنيه ويران گشت و چيزي جز تلي از خاك از آن برجاي نماند. بارگاه امامزاده سلطان محمد عابد (ع) جزء معدود اماكني بود كه زخم خورده همچنان ايستاده بود.
آن‌ها كه در خانه‌هاي خشت و گلي‌شان استراحت مي‌كردند، همه كشته شدند يا جراحات اساسي برداشتنده بودند. خاندان‌هايي كه ريشه‌كن شدند و از آنان جز خاطره‌اي براي همسايگان هيچ اثري نماند. معدودي از مردم كه در خارج از شهر كار مي‌كردند، سراسيمه راهي شهر شدند ولي مات و مبهوت از آنچه مي‌ديدند، بي‌هدف به اين سوي و آن سوي مي‌دويدند تا نشاني از بستگانشان بيابند.
شب واقعه اما بسيار غمگنانه بود. كودكان پدر مرده، زنان شوهر از دست داده و مجروحاني كه هر لحظه آمارشان افزون مي‌شد و در تاريكي شب، واقعاً شام غريبان را تداعي مي‌كرد. روز بعد اما هموطنان به كمك شتافتند و جنازه بود پشت جنازه كه در گودال‌هاي بزرگي در جوار امامزاده به‌صورت گروهي مدفون شدند. به روايتي آمار اين كشتگان بيش از چهار هزار نفر بود. رفتگاني كه هيچ كس آنروز برايشان مجلس ختم و يادبود برگزار نكرد، هرچند همه از كوچك و بزرگ، بر سر وسينه‌زنان مرثيه‌خوان بودند و خون مي‌گريستند. گريه در غم آن‌ها كه رفتند و در مصائب آن‌ها كه ماندند.
بسياري از آن‌ها خاطرات حضور آيت الله محمدابراهيم كلباسي كاخكي صاحب تاليفات عديده، محمد پروين گنابادي اديب و صاحب فرهنگ فارسي، فنايي كاخكي شاعر معروف و البته اساتيد مدرسه دموكرات كه در سال 1297 در كاخك تاسيس شده بود و همچنين مدرسان حوزه علميه حسنيه، مجهزترين بيمارستان منطقه كه با حضور جراحان بزرگي مثل دكتر جاكوبر و دكتر بائور آلماني كاخك را در دهه بيست شمسي به قطب گردشگري پزشكي تبديل كرده بودند و غيره را با خود بردند.
بازماندگان گويي مي‌دانستند جور زمان و البته جور مردم زمانه ديگر نخواهد گذاشت عظمت اين شهر دوباره بازگردد و البته خوب فهميده بودند چرا كه امروز بعد از گذشت نزديك به نيم قرن، هنوز آمار جمعيت كاخك به آمار سال 47 نرسيده است.
شهر كاخك از شهرهاي تابعه شهرستان گناباد استان خراسان رضوي است.
نظر شما